Esoteric wistom: CONFUCIUS QUOTES

Esoteric wistom: CONFUCIUS QUOTES: Confucius Confucius   was a Chinese teacher, editor, politician, and philosopher of the Spring and Autumn period of Chinese history.He...

Esoteric wistom: Mystic Ode 473

Esoteric wistom: Mystic Ode 473: The drum of the realization of the promise is beating, we are sweeping the road to the sky. Your joy i...

Esoteric wistom: The 7 Universal Laws

Esoteric wistom: The 7 Universal Laws: The 7 Universal Laws are in effect whether we are aware of them or not. Knowing what the universal laws are and how they work will change y...

Вегетирање I дел

„Вегетирање , колку лош  збор. Преживување , живеење на едноличен живот без никаква смисла и цел . Чекање на неминовниот крај наживотниот циклус и збогување со  секојдневното  сивило. Живот на билка , добиваш храна растеш, ке процветаш  , а можеби и не , не правиш ништо , но само според некој закони на продата постоиш.  Нели е арогантно , безобразно ,  да се каже за некој дека е билка ? Па цвеќињта се билки , а толку се убави , уживаме во нив , ги даваме за да искажеме емоција кога немаме доволно зборови. “ 

Колку многу беше убава , колку се радуваше на букетите лалиња што и ги поклонував , размислуваше додека ја гледаше во  болничкиот кревет неподвижна , со сите тие апарати на неа. Околу него зуева роднини и пријатели да му дадат поддршка , некој плаче , некој гледа кој плаче , трети го тапкаа по рамо да му дадат некој збор за сила .  Можеше да слушне  „Не , Јасна  нема да се предаде , има прекрасен живот , маж што ја сака неизмерно , две прекрасни дечиња , Премногу ги сака сите тројца за да се предаде!“ . Додека го слушаше ова нешто почна да се случува кај него . Почна да се гуши , собата почна да пулсира ,  дланките му се испотија. „Морам да избегам , што е можно подалеку“ – беше единствената негова мисла , кога почнаа неконтролирано да му течат солзи од очите . Истрча од собата , ги избутка сите , некој тргна по него но не застана , само што искочи од болницата почна да трча . Незнаеше кај иде , само трчаше , бегаше . Заста до една бензиска , влезе внатре и купи 2 кутии цигари . Сигурно и делуваше смешно на продавачката кога  и побара цигари што не се произведуваат веќе 15 години. Зема од најјаките кој во тој момент ги имаа , а му беа познати од некоја реклама или билборд. Оттука го продолжи својот пат до едно оддамна заборавено место , негово омилено место за кафе и реласација на кое не бил повеќе од 10 години. За последен пат беше да го почасти неговиот најдраг другар  , кога по втор пат стана татко ,  кога се роди неговата ќерка . Додека се движеше небеше сигурен дали тоа место постои во ова ново Скопје , или и него го изеде заборавот  , на минатите спомени.  За среќа сеуште тоа место постоеше , и си го доживеа како големо олеснување  , небеше во состојба да лута , да најде место за своите мисли.

Му пријде една млада девојка да ја прими неговата нарачка , и го погледна малку чудно кога нарача  две еспреса , две пива мали и еден коњак , но ја прими нарачката без збор и замина . Дури кога се врати со нарачката свати што направил. Секогаш нарачуваа заедно тоа .  Сепак ја зема нарачката и почна да размислува додека ја отвараше кутијата со цигари.

Познат психолог сум , на толку луѓе им помогнав , зашто неможам да си помогнам на себе  ?  Сите мислат дека плачам од жал кон неа , но никој незнае дека плачан од жал за себе , од болка што ништо не  чуствувам за тоа што лежи на тој кревет приклучено на машини. КОлку ја сакав , колку и помогнав , но никогаш не си дозволи да ме засака. Така беше од првиот момент кога ја запознав и собрав храброст да ја викнам на кафе. И бевме седнати токму тука , пред цели 20 години.

За момент прекина со мислите и се сконцентрира на цигарата . Прва цигара  по 15 години .  Можеше да го осети напливот на емоции кои ги носи оваа цигара.  Убаво ја разгледа , ја помириса , ја лизна како што тоа одсекогаш го правеше , ја стави во уста и ја запали . Го повлече првиот дим  , си дозволи да ужива целосно и за тој мал миг се префрли на сосема друго место , се потсети на своето детство и првата цигара која ја запали , сите  оние убави чуства кој ги имаше доживеано , колку само делуваше сето тоа смирувачки врз него. За жал како го испушташе димот , така таа смиреност исчесзнуваше и се враќаше на неговата реалност.   Беше задоволен за неа , за тоа што и се случи , зашто знаеше дека се враќаше од средба  со тој провинцијалец , кој ја третираше како стока , како обична курва , а сепак му се враќаше . Тоа такси го направи тоа што самиот требаше да го направи многу одамна .  Тука застана и му се згади од таа помисла , никогаш неможеше да ја повреди , дури ни она кога го повредуваше. Доволно е сега што не чуствувам ништо за нејзе, тоа е доволна казна , најголема казна за нејзе , ако преживее ќе се разведам , од тука ќе идам одма кај адвокат да покренам парница , па и децата нека знаат која им е мајка , гневно си помисли додека ја гасеше втората цигара и  се напи од пивото .

Додека ја палеше третата цигара зазвоне неговиот телефон . Брат му го бараше , не му се јави само му спушти . По помалку од минута пак му зазвоне . Повторно му спушти. Повторно му звонеше телефонот но овој пат беше  сестра и . Неблагодарно суштество , кое никогаш не ја сакаше сестра и и сеуште бесе огорчена зашто станот татко и го оставин на сестра и . Татко и кој не дојде да го види цела година додека бесе неподвижен и во болку од проклетиот карцином , кој полека го јадеше.  Колку ли го сакав тој човек , си помисли. Најмирнипот  човек што го знам , цели 15 години да не се скараме , да повиши глас , со колкава љубов си ги гледаше внучињата .  Несакаше ни да и помогне на Јасна , кога незнаевме дали ке преживее  додека се пораѓаше со второто , со една обична трансфузија , а прва беше да го оспори правото  станот . Не , нејзе не и се јавувам .

Ја заврши оваа мисла со силно удирање на телефонот од маса . Запали нова цигара , се зачуди како убаво му делуваат , како никогаш да не прекинал. Додека задоволно ја пушеше , зазвоне повторно телефонот , но овјпат тоа беше службениот телефон.  Најмалку сега беше расположен да слуша туѓи проблеми , но некоја етика не му дозволи да не одговори . Овој разговор го зачуди целосно , бидејќи не беше некој пациент , туку Боби ,негов пријател со кој повремено  се гледаа на по некое кафе , но неможеше да се сети од каде  на него овој број .

„ ЕЈ  , извини што те вознемирувам , знам за Јасна , јас бев на смена кога ја донесоа вчера  , беше полу свесна , те бараше тебе . Јас ги земав нејзините работи , целата торба , со новчаникот и телефонот .  Пробав вчера да те барам но не ми се јавуваше , и дури денес  ми го даде Кате твојот службен број . “

„ Извини , но која кате , неможам во моментов да се сетам ?“

„ Нормално , таман работа да се сеќаваш на сите твој пациенти , Кате е  таа за која ти зборев , девојка со која што се гледам но имаше некој проблеми со смрттта на мајка и па ја пратив кај тебе ....“

„ Аааа , да да , ми текна  “ – го прекина зашто навистина не му беше до разговор со никој.

„Бев до горе да ја видам Јасна , со надеж дека ќе те видам и тебе да ти дадам нејзините ствари , али ти не беше таму , ми кажаа дека си истрчал само , без збор.  Брат ти само ти вртеше цело време . Јас ти се јавувам од канцеларија , да не ме видат , пошто претпоставувам дека сакаш да си сам. ЈАс имам уште некој 2 саати од смената , па си идам накај дома , дали сакаш да се видиме да се напиеме нешто , и да ти донесам стварите од Јасна  ? Ќе потпишам у твое име дека си ги подигнал . Боље така него да ти стопи некој нешто, овде има секакви ? Што викаш ?“

„ Уфф , незнам сакам да сум сам , но помини , ајде , и така мора да ги земам .“  Му кажа каде се наоѓа , и го спушти телефонот  на масата , запали уште една цигара  и се замисли .  „ Зарем се беше толку лошо ? Каде погрешив . Сигурен сум дека ја сакам , знам дека ме сака , но со таа нејзина мазохистичка тенденција да се повредува , ме повредува и мене, ме повредуваше сите овие години . Мислам дека децата успеав да ги заштитам. Хм , децата . Кој деца?  За постарата сум речиси сигурен дека не е моја , црна коса како гавран , црн тен , темно кафени очи , а мајка и плава со зелени очи , и јас сум плав . “ се сети на првиот роденден на Дарија кога поднапиени почнаа да префрлаат заебанции да не е заменета во болница , или да не цицала од некоја циганка . Тогаш  на Јасна мајка и рече  „ее цела е на наш сој , ако викате така имамв јас една баба иста како нејзе , многу личи на нејзе ке најдам слика да видите “ . Никогаш не дојде таа слика . Но сепак ја сакав , можеби заради тоа што Јасна тогаш се сложи да се земеме ,  конечно да ме сака и да биде моја . Можеби и уште ја сакам , сепак јас ја изгледав , не спиев со цели ноќи додека беше болна , се радував на нејзините  школски престави , но направив огромна грешка и ставив до знаење дека сестра и ја сакам повеќе . Без разлика  што и Јасна ми викаше дека е мое дете , дека детето плаче зашто тато не ја сака ,решив да ја казнам Јасна преку нејзе.  Дарија секогаш се бореше за мојата љубов , и сега кога мајка и не се знае дали ќе ја преживее вечерта  , тој што го вика татко , седи сам , се сожалува , го нема никаде . “ Овие мисли му ги насолзија очите .  Дојде порака на мобилниот , од Дарија беше  „ Тато , те разбирам , кога можеш јави ми се “. 

 Ова не му ги запре солзите , само му ги зголеми , почна да станува свесен колку ова дете , сега веќе жена го сака и идеализира нејзинито татко. Заради него се запиша на психологија , да биде психолог како татко и , првенец во генерација , збореше и читаше  на англиски , германски , француски и руски . Свиреше на пијано . Шопен , колку обожаваше кога му го свири Шопен , со саати , не престануваше . Сите овие мисли му створија неподнослива мачнина , тесно почна да му станува во неговата кожа. Додека ја палеше последната цигара од кутијата го допи и второто  пиво , и за момент му се тргнаа мислите кога се појави некој човек до него  го поздрави и седна непоканет . Дојде девојчето да прими нарачка но ништо не сакаше.

„Како си ? Како се држиш ? Извини што каснам , но ме задржаа на работа . Еве ти ја торбата , тука е се провери и потпиши ми , за да немам проблеми на работа. “

„ОК , не е проблем , каде треба да се потпишам и дај ми пенкало немам јас во мене“  му кажа доде се обидуваше да се сети кога последен пат се видоа. Не му беше ни битно , а му беше олеснување кога виде дека и Боби не очекува  ништо повеќе од него. Само што му потпиша , Боби стана му ја предаде торбата се поздрави и си замина. Само што направи неколку чекори , застна , се заврти и се врати  . Седна повторно .

„Несакав да се мешам , да ти  додавам дополнителен товар , но морам да ти  кажам. Кога бев горе да ја видам Јасна имаше сцена , сите те бараа, но неможеа да те добијат на телефон.  Кога  и спушти на  сестра и на Јасна ,  она почна да збори против тебе се  што  и текнуваше . Што треба и нетреба, почна да кажува дека не си ја сакал  никогаш Јасна , само заради  пари си се земал со нејзе , дека си и го земал станот кој уствари и  припаѓал на нејзе а не на Јасна , колку била несреќна со тебе во бракот , па затоа си правела излети надвор   , децата не ги сакаш , бегаш од нив како да не се ни твои , а знејќи ја сестра и , и не би се зачудила да не се . Тука рипна Дарија ја удри и ги избрка сите до еден , дури и обезбедување викнаа од болница . Останаа само Дарија и Елена. Треба да бидеш таму а не овде , сам да се сожалуваш . Им требаш на тие деца. Извини што се мешам , ама морав да ти кажам , а ти како што сакаш прави. “

Само бледо го погледна Боби, кој  стана без да  чека било каква реакција .  Запали повторно цигара , и почна да размислува дали да види што се има во торбата . Се плашеше од тоа што ќе го најде . Телефонот . Се вознемири кога го виде , но мораше да го отвори . Почна да ги прелистува пораките и не најде ништо невообичаено.  Се размислуваше зашто би сакал  баш сега да дозне , кога може и веќе ке ја нема , ќе исчезне од овој свет засекогаш.  Цели 20 години не зема да и а прегледа поштата , да и го види телефонот , да и провери емаил , да ја шпиунира . Која е причината што го тера тоа да го прави токму сега , дали е тоа стравот дека ја сака и ќе ја изгуби , па очајно бара нешто , за да може да ја мрази , да нема болка , која толку често ја чуствуваше кога ќе се повлечеше од него и децата , ќе се затвореше во соба или ќе отидеше на викенд некаде сама или со некоја „другарка“ ? . Децата . Заради нив  постојано си наоѓаше оправдување  да не го руши тоа  што го има , иако таа несигурност , и недоверба кај него растеше со секоја измината година . Никогаш не застана да размисли зашто ја има таа недоверба, кога сепак толку ја сака, и знаеше дека и она го сака него.

Среќното мече

Ова е приказна за едно  мало мече.  Ова мече не било како другите мечиња. Сите го сакале ова мече затоа што  било најмилото  мече . Можело да слуша како му зборат со  часови  , да плаче кога другите плачат , да им даде да го  гушнат  за да се  утешат кога им е тешко. Мечето  било среќно затоа што  било барано од другите . Но како поминувало времето , мечето почнало да станува изморено  . Видело дека  тие  луѓе не го  сакале него  , го  сакале само тоа што  им го  давал , утеха додека  се тажни. Веќе небило радосно и среќно, почнало да станува се  потажно и потажно .Мечето  сватило дека станало тажно зашто  сите  кои тажни доаѓале кај него , токму тука си  ја оставале тагата . Затоа го сакале, затоа им требало ова мало мече. Кога било најажно мечето , додека шетало така тажно барајќи некој да  го  гушне  него , се појавило едно прекрасно девојце , со прекрасна долга златна коса. Таа му рекла  : “Мече , мече , зашто  си  толку тажно? Ако сакаш дојди да ме гушнеш и ке ти  биде подобро.”

Колку прекрасно чуство  доживеало тоа мало мече. Зарем има и некој што сака јас да  го  гушнам, си помислило  и помалку плашливо  го прегрнал девојчето. Полека таа прегратка станувала се  поблиска , се до оној момент кога веќе силно ја гушкал . Какво чуство  доживеало мечето , солзите сами му дошле на очите . Колку сум среќен што те најдов , фала ти ме спаси од таа тага , сега веќе не сум тажен , низ солзи проговорило мечето. Остани со  мене , ќе те сакам , ќе бидеме среќни заедно , ќе те гушкам секогаш.  Сеуште со  пресреќна насмевка на лицето  , мечето  ја ослоботила прегратката и го  погледнало девојчето. Но тоа веќе небило истото  девојче од пред неколку моменти .  Изразот на нејзиното лице  бил сментет , била бледа, без сјај во  нејзините очи. Се  што  можело мечето  да види  таму било тага.

Но зашто си тажна, што направив погрешно , ја запрашало мечето. 

Не  мече , ти  не направи  ништо , но јас бев тажна уште пред да се гушнеме , но ти  од  твојата тага несакаше да  го  видиш тоа.

После овие зборови девојчето  со  златната коса се свртело и си  отишло , а мечето  останало  уште  долго да размислува за овие нејзини зборови.

Наравоучение

Немојте  туѓата среќа да ја гледате преку сопствената тага

ОГЛЕДАЛОТО

Огледалото е еден од најголемите изуми на човештвото. Тоа е она делче кое ми дава да се  видам како изгледам ,како ме гледаат другите.Секако таа перцепција е различна но дали би  ми сметало некое влакно или перче од косата кое не е на своето  место или некоја дамка на лицето се додека не ја здогледам со помош на тоа огледало ? Колку ли време само минувам пред него во подготовка пред излегување или состанок. Се да биде совршено.

Но тоа е само она површното.Дали си ја гледам и душата? Колку ли пати ми се има случено да се погледнам во  огледалото   и да почуствувам презир,жалење ,задоволство  или некоја друга силна емоција насочена кон  тој чуден лик кој ме гледа и не трепнува пред јас да  трепнам.Науката вика дека тоа не е ништо повеке од рефлексија на светлината која се одбива од нашиот лик во огледалото  и притоа се рефлектира назад така да  добиваме совршена копија на нашиот лик но со една измена .Ликот кој го гледам е обратен од мојот, левото  е  десно, а десното  е лево. Дали токму тоа   ми дозволува толку слободно да  го  судам  ликот  што  го  гледам? Уживам ли во  илузијата дека сепак тоа не  сум ЈАС?

Сепак мислам дека има едно многу пострашно огледало.Огледало кое несакам да  го сретнам и секогаш се плашам кога ке го  видим тој отсјај.Тоа е тој отсјај  кој што  го  гледам во  другите луѓе. Како што реагираме кога некој ке ни посочи дека  на лицето ни е  извалкано или имаме некоја дамка па поттрчуваме во тоалетот да се  средиме прекорувајќи се зашто не сме го виделе тоа , така реагираме и кога некој ке ни посочи некоја мана кој не сме успеале да си ја видиме или несакаме да ја видиме.Бегаме. Бегам од огледалото, бегам од личноста која ми го кажува тоа.

Одбивањето да го видим просјакот на улица со подадена рака , одбивам да си  ја видим и сопствената мизерија и молба за  помош. Несакајќи да  ги  видиме старите и изнемоштени лица несакам да се видам и себе си  во  таква ситуација . Сопствениот страв  го  крјам со агресијата кон тоа што  е послабо  од мене. Треба голема храброст да се  погледнам  во  огледалото  кое ми е  секојдневно пред нос . Во автобус , на улица , во  продавница , на пазар, во болница. Тоа е најболнот лик во  огледалото  од кој неможе да се остане  рамнодушен , а неможам да се   натерам да  го  погледнам. Тоа е суровата реалност на која неможе да и избегам ниту од која може да се скријам.Одлуката да не ја видам е само привремена зашто  таа е секогаш тука спремна да даде до знаење дека несмеам да ја игнорирам.

Што ако се  соочам со сето  ова? Дали тогаш реалноста ќе биде  полесна , би ме претворило ли тоа во  подобра личност ?

Незнам, но знам дека ке  бидам појака , поавтентична  личност и нема да  бидам само дел  од толпата на неми отсјаји , кој се губат  во морето  на медиокритети и општоприфатени “морали” на новото време . Ќе бидам ЈАС . Особа на патот  да стане  личност со  својот другар , секогаш искреното  огледало.

Како ли јас да пораснам

“Кога си жртва никој од тебе не бара ништо. На жртвата сите гледаат со сожалување, сочувство и со човечка сомилост. Од жртвата никој не бара да биде успешна. Од неа не се бара никаква одговорност и никаков отчет, жртвата е заштитена од секаква критика, таа е во центарот на стакленото ѕвоно, за неа секогаш се обвинува некој друг. За жртвата секогаш се смета дека е повредена, навредена, понижена и обесправена. На жртвата и се нудат помош и поддршка “*

Го читам по којзнае кој пат овој пасос.Неможам а да не се пронајдам,а се плашам кога ке се пронајдам во него. Во животниве турбиленции што се  ми случуваат неможе да не помислам дека можеби и треба да се има и доза самосожалување. Дали е  толку лошо да се  побара некој барем малку да се сожали на мене, да ме врати во тие мајчински топли прегратки во кој нема болка а се полни со заштита. Дали самосожалувањето  е  само обид да се  прикажам како жртва? Сакав мојата невозвратена љубов да ја натерам да  ме сака и да остане со  мене  пробувајќи да ја натерам да се сожали на мене да биде со  мене само од жал дека неможам сам, дека ќе пропаднам.

“Хахахахахах тоа е само дел од мојот план. Колку генијално !! “ е се што размислував тој период.Но на мое големо разошарување небеше дел од планот. Се претворив во таа жртва .Колку сакав кога  ме потчукнуваа по рамо и ми викаа “Ти си добар човек,она е лоша, она е таа што не те заслужува “ и ред други утешни зборови кој толку многу ми годеа. Се прашувам дали тоа беше совеста која ме тераше пред  поблиски да кажувам дека несакам тупкање по рамо сакам одговори каде погрешив , ако сум толку добар зашто сум сам.

Тогаш ги слушнав зборовите од мојата најблиска другарка кој ме разбудија :

“ Ако си сам не си  осамен. Види  колку луѓе има околу тебе кој стварно се загрижени за тебе“.

Колку лесно може човек да се претопи во таа улога на жртва. Барем за мене беше лесно. Сега гледам зашто толку е тешко да се искочи од таа улога. Стварниот свет надвор е ладен и темен а влетувам во него  несперемен. Но сето тоа е дел од созревањето ,освестувањето и доближувањето кон тоа да станам личност. Добивам сила да  ги препознаам душегрижниците кој се насобраа околумене како мршојадци,да ги познаам другите  кој парадираат со главата надоле соживувајќи се со својте улоги на жртви.

Можеби сега ке си  го поставите најбитното  прашање :Зашто е овој текст?

Овој текст е мој начин да пробам да обележам еден краток период  од мојот живот кој беше  толку многу значаен иисполент со настани кој  ме поставија кон патот на моето  себепронаоѓање, но пред се е замојде најблиски личности кој беа покрај мене. Ова е мој начин да кажам фала.

ФАЛА

----------------------------------------------

Забелешка 

*Почетниот пасос е извадок од текстот "Жртва" од Мирослав Пендаровски објавен во  Нова Македонија 

Темен мирис

Мразам што не си  спонтан,мразам зашто се мора да ти  биде планирано.Зашто  не  живееш ден за ден ?Несакам се да ми е испланирано !!!!
Тоа се зборовите кој ми се вртат во глава .Стварно зарем толку е погрешно што  сакав да  си ја видам иднината со  нејзе ? Можеби е сепак во право  не сум спонтан, но што  е спонтан ? Ги прифатив без никаков приговор зашто  се убедив и сам себе дека е во право дека ги  брзам работите и треба да се олабавам. Но колку сега ме боли кога  гледам настани на кој она сепак ме планираше,главна личност после нејзе ,нејзина потпора ,нејзиниот маж, нејзината љубов.
Сето  тоа веке го  нема а она седи сама ја седам сам .Кој има поголема болка.Дали е важно...
Не е  зарати што  мојата повеќе ме боли отколку нејзината.Делува среќна на сликите а зашто  ги гледам ?
Зашто не е тажна ,зашто  не сум јас до нејзе.Колку ми недостасува нејзината насмевка клемпави ушинја , смешно носенце .Колку делува алецно а сеуште мозам да  го поцуствувам нејзиниот мирис.Мирисот на парфемот кој и го  подарив. друг некој сега ја мириса. Мириса сега исто за некој друг.
Колку боли ......
Уморен сум.Неможам повеќе  вака...
Станува се потемно.Страв ми е да  ги  затвортам очите зашто  може да ја видам.... а ако ја видам нема да сакам да  ги  отворам повторно.
Темно е ....

Доста е.........................

Sleepless

It is funny how the hardest parts of the day are the morning and the evening. It is hardest when you are hurting inside. Cannot sleep without waking in the middle of the night not knowing why. Wandering, just wandering why is it like this. Do I still love her? Do I just fear the loneliness? I did find a new figure to love but what if she does not want to be loved by me? Will that hurt me more? She is a person you need to work for, to  show her you  are there  to  be with her but she has lost a bit  her sense  from the lonely year. Is she just  as frightened like me , or she just  think she is so unlovable that is less painful for her just to  be alone ? Do I have the strength to be with her? Do I have the endurance and stamina to brake through her emotional wall?

Is that something I need right now.

After I do fall asleep but just to wake in the morning with the same thoughts but they are now just more powered by some stupidly vivid dream that will be stuck in my mind for the rest of the day. Work does not do anything to distract it. I just need to work with it and just sigh, that is all I can do. Nothing more

Keep thinking about the Raven from Poe:

“And the Raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming,
And the lamp-light o'er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted—nevermore! “

“Nevermore “. Such a powerful word .How close it is now how very true for me .

I need to do that. Nevermore 

Weading

One week ago a friend of mine got married. Best of wishes to him.An ex roomate of mine got married the same time.In all that joy I couldnt help feeling sad.All the ones I know have been married or are in a relationship that leads to that.I am alone.I couldnt keep her near me, did I make her run?

Why? Why is it so hard to love me ? What is wrong with me ?

These were the questions that troubled me . Will I finally get the love I deserve , the love I need

Wait . Love I need ?? Why do I need anyone to love me , Shouldn't I love my self first and foremost ? Can it be that this is the thing that drove her away? I loved her more than life .She was all I needed . And just to hear her say “I love you “. I never did hear her say that . She got it right. How can you love somebody that doesn't love himself ?

I need to learn to love my self first and face my fears. What are my fear ?

I have no idea I can only guess. But as soon as I know I will let you know .

PS

Maybe it wasn't me maybe it was her .Is she  unlovable ?!?!?!?