Мразам што не си спонтан,мразам зашто се мора да ти биде планирано.Зашто не живееш ден за ден ?Несакам се да ми е испланирано !!!!
Тоа се зборовите кој ми се вртат во глава .Стварно зарем толку е погрешно што сакав да си ја видам иднината со нејзе ? Можеби е сепак во право не сум спонтан, но што е спонтан ? Ги прифатив без никаков приговор зашто се убедив и сам себе дека е во право дека ги брзам работите и треба да се олабавам. Но колку сега ме боли кога гледам настани на кој она сепак ме планираше,главна личност после нејзе ,нејзина потпора ,нејзиниот маж, нејзината љубов.
Сето тоа веке го нема а она седи сама ја седам сам .Кој има поголема болка.Дали е важно...
Не е зарати што мојата повеќе ме боли отколку нејзината.Делува среќна на сликите а зашто ги гледам ?
Зашто не е тажна ,зашто не сум јас до нејзе.Колку ми недостасува нејзината насмевка клемпави ушинја , смешно носенце .Колку делува алецно а сеуште мозам да го поцуствувам нејзиниот мирис.Мирисот на парфемот кој и го подарив. друг некој сега ја мириса. Мириса сега исто за некој друг.
Колку боли ......
Уморен сум.Неможам повеќе вака...
Станува се потемно.Страв ми е да ги затвортам очите зашто може да ја видам.... а ако ја видам нема да сакам да ги отворам повторно.
Темно е ....
Доста е.........................
No comments:
Post a Comment